1. การเกษตร ประกอบด้วย
     1) การเพาะปลูก ประชากรส่วนใหญ่ในเขตมรสุมเขตร้อนที่มีอากาศชุ่มชื้นและที่ราบลุ่มแม่น้ำอุดมสมบูรณ์จะมีอาชีพเพาะปลูก พืชสำคัญ เช่น ข้าวเจ้า ข้าวโพด มันสำปะหลัง มันเทศ อ้อย และพืชผักผลไม้
     2) การเลี้ยงสัตว์ ประชากรในเขตภูมิอากาศแห้งแล้งในทวีปเอเชียกลาง มีอาชีพเลี้ยงสัตว์แบบเร่ร่อน สัตว์เลี้ยงที่สำคัญ ได้แก่ อูฐ แพะ แกะ โค และจามรี ส่วนในเขตภูมิอากาศร้อนและเขตภูมิอากาศอบอุ่น จะมีการเลี้ยงสัตว์เพื่อการบริโภคและส่งออก สัตว์เลี้ยงที่สำคัญ ได้แก่ สุกร เป็ด ไก่ และปลา
2. การทำประมง บริเวณที่มีผลผลิตการทำประมงมาก ได้แก่ ชายฝั่งตะวันออกของทวีปตั้งแต่อ่าวไทยไปจนถึงช่องแคบเบริง โดยเฉพาะบริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะฮกไกโดของญี่ปุ่น เป็นแหล่งที่มีสัตว์น้ำอยู่มาก เรียกบริเวณนี้ว่า คูริลแบงก์ (Kuli Bank)
3. การทำป่าไม้ จำแนกได้ 2 แหล่ง คือ
    1) การทำป่าไม้ในเขตร้อน มีการทำป่าไม้เนื้อแข็งในประเทศพม่า อินโดนีเซีย มาเลเซีย อินเดีย ลาว และกัมพูชา
    2) การทำป่าไม้ในเขตหนาว เป็นการตัดและแปรรูปไม้สน ซึ่งเป็นไม้เนื้ออ่อน โดยมีแหล่งสำคัญอยู่ที่ประเทศสหพันธรัฐรัสเซีย
4. การทำเหมืองแร่ แร่ที่สำคัญ ได้แก่ เหล็ก ถ่านหิน ดีบุก น้ำมันและแก๊สธรรมชาติ แมงกานีส เพชร พลอย และโครไมต์
5. อุตสาหกรรม ส่วนใหญ่เป็นแบบหัตถกรรมหรืออุตสาหกรรมในครัวเรือน มีประเทศญี่ปุ่น จีน เกาหลีใต้ อินเดีย ไต้หวัน และสิงคโปร์ที่มีความก้าวหน้าทางด้านอุตสาหกรรม
6. การค้า ประเทศที่มีการค้ากับต่างประเทศที่สำคัญมีดังนี้
    1) ญี่ปุ่น ส่งออกสินค้าอุตสาหกรรมเป็นส่วนใหญ่
    2) ประเทศแถบอ่าวเปอร์เซีย ส่งน้ำมันและผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมเป็นสินค้าออกที่สำคัญ
    3) ประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ส่งออกข้าวเจ้ารายใหญ่ที่สุดในโลก และมีผลผลิตจากพืชเศรษฐกิจที่สำคัญของโลกอีก 2 ชนิด คือ ยางพาราและมะพร้าวแห้ง
   4) จีน ส่งทังสเตนเป็นสินค้าออกมากที่สุดในโลก